Cmentarz w Płocku powstał w 1780 roku. Był to pierwszy w mieście i najstarszy w Polsce cmentarz, który nie był przykościelny, tylko znajdował się na przedmieściach. Ma powierzchnię 2,30 ha i znajduje się między ulicami Floriana Kobylińskiego, Topolową i Kazimierza Wielkiego. Jest położony przy trakcie dobrzyńskim, z dala od kościołów. Początkowo mieszkańcy byli bardzo niechętni temu cmentarzowi, ponieważ trzymali się tradycji grzebania zmarłych przy kościołach. Cmentarz był używany przez ponad 150 lat, aż do zakończenia II wojny światowej. Wtedy ograniczono ilość pochówków, a później całkowicie go zamknięto. Jednak na przełomie XX i XXI wieku cmentarz został ponownie otwarty.
W 1801 roku na cmentarzu została zbudowana kaplica przez Jana Antoniego Zdziennickiego, który był kanonikiem katedry płockiej. Kaplica była drewniana i znajdowała się niedaleko głównego wejścia. W latach siedemdziesiątych XIX wieku została znacznie obniżona w stosunku do poziomu gruntu. Wewnątrz kaplicy znajdował się obraz św. Katarzyny oraz kilka mniejszych obrazów, które prawdopodobnie pochodziły z płockich kościołów. Ze względu na małą liczbę pochówków, kaplica została wykorzystana jako miejsce przechowywania prochu do roku 1817, a potem została rozebrana w okresie międzywojennym.
Na Starym Cmentarzu w Płocku znajduje się wiele grobów ważnych mieszkańców miasta, takich jak kupcy, urzędnicy i lekarze. Po II wojnie światowej cmentarz był wielokrotnie niszczony, ale od końca lat 90. Stowarzyszenie Starówka Płocka zaczęło zbierać pieniądze na renowację starych nagrobków. Z około 230 nagrobków, około 50 przetrwało do dziś, a wiele z nich zostało już odrestaurowanych.
Na cmentarzu zlokalizowany jest najstarszy nagrobek, który pochodzi z 1828 roku. Należy on do Teresy z Krajewskich Rodzickiej, podkomorzyny zakroczymskiej. W pobliżu jest grób pułkownika Jana Gugenmusa, który zmarł w 1841 roku. Był on żołnierzem Legionów Dąbrowskiego i armii księcia Józefa Poniatowskiego. Otrzymał wiele odznaczeń, w tym Legię Honorową i złoty krzyż Virtuti Militari. Co ciekawe, był synem nadwornego zegarmistrza ostatniego króla Polski, Stanisława Augusta Poniatowskiego.
Znajduje się tam również odnowiony grób Stanisława Siennickiego, płockiego lekarza, który leczył za darmo. To miejsce ufundowane zostało przez wdzięcznych mieszkańców. Na pomniku możemy przeczytać dedykację skierowaną do Stanisława Siennickiego, w której mieszkańcy Płocka i okolicy oddają hołd jego cnotom i nauce. Pogrzeb Siennickiego w 1866 roku zgromadził całe miasto.
Na cmentarzu można zobaczyć grobowiec rodziny Pestugia, która była jedną z najbogatszych rodzin na północnym Mazowszu. Pochodzili oni z Lombardii we Włoszech i przyjechali do Płocka w XIX wieku. Na cmentarzu znajduje się także zbiorowa mogiła bohaterów Powstania Styczniowego z 1863 roku. To miejsce jest wyjątkowe i pełne historii.
Na nekropoli można odnaleźć wyjątkowe miejsce, które upamiętnia bohaterów Powstania Styczniowego z 1863 roku. To symboliczna mogiła, gdzie spoczywają ci, którzy poświęcili swoje życie dla walki o wolność i niepodległość.
Stary Cmentarz w Płocku sąsiaduje z dużo większym cmentarzem rzymsko-katolickim przy ulicy Kobylińskiego, który powstał około 1870 roku. W ostatnich latach Stowarzyszenie Starówka Płocka podjęło akcję odnawiania zabytkowych nagrobków i pomników również na tym cmentarzu.
Cmentarz w Płocku jest niezwykłym zespołem o ogromnej wartości artystycznej i historycznej. Z uwagi na zaniedbania i akt wandalizmu, konieczna jest natychmiastowa interwencja ze strony służb konserwatorskich Urzędu Miasta.
Cmentarz jest starszy o dziesięć lat od słynnych Powązek w Warszawie, co skłoniło mieszkańców Płocka do nadania mu miejscowej nazwy - Płockie Powązki.
CIEKAWOSTKA Z BLOGA
Nagrobki kompozytowe są świetną alternatywą dla tych kamiennych i są znacznie tańsze. Dzięki nim można osiągnąć elegancki wygląd bez dużych kosztów. Więcej na ten temat przeczytasz tutaj.
Comments